ประวัติของแผ่นบลูเรย์ และ หลักการทำงาน

toomtam

ประวัติของแผ่นบลูเรย์
แผ่นบลูเรย์ ถูกพัฒนาขึ้นครั้งแรกในปี 1996 โดยนายชูจิ นากามูระ (Shuji Nakamura) ซึ่งเป็นนักวิจัยของ Nichia Corperation ต่อมามาตราฐานของบลูเรย์ถูกพัฒนาโดยกลุ่มบริษัทชั้นนำต่างๆ เช่น โซนี่ แอปเปิ้ล พานาโซนิก ซัมซุง
ไพโอเนียร์ เดลล์ ฟิลิปส์ ชาร์ป ซึ่งรวมกลุ่มกันเรียกว่า Blu-Ray Disc Association จากการพัฒนาในครั้งนี้ ทำให้แผ่นบลูเรย์มีประสิทธิภาพมากกว่าแผ่นดีวีดีมาก ทั้งในด้านของข้อมูลที่สามารถจุได้มากกว่าถึง 5 เท่าและเนื่องจากการที่แผ่นบลูเรย์ สามารถเก็บข้อมูลได้ที่ความหนาแน่นสูงกว่า ทำให้ความเร็วของรอบการหมุนมากกว่าแผ่นดีวีดี
อายุการใช้งานของแผ่นบลูเรย์ จะนานกว่าแผ่นดีวีดี เนื่องจากได้รับเกราะชั้นดีจากทาง TDK หรือที่เรียกว่าการทำ ฮาร์ดโค้ด (Hard Coat) ซึ่งมีผลทำให้สามารถป้องกันความเสียหายอันเกิดจากรอยขีดข่วนได้ดี อีกทั้งยังทนต่อรอยนิ้วมือด้วย

หลักการทำงาน
แผ่นบลูเรย์ เป็นชื่อที่มาจากแสงเลเซอร์ที่ใช้ในการบันทึกข้อมูล คือแสงเลเซอร์สีน้ำเงิน (Blue Laser) ที่มีความยาวคลื่นเพียง 405 นาโนเมตรสั้นกว่าเลเซอร์สีแดง (Red Laser) ที่ใช้ในการบันทึกข้อมูลสำหรับแผ่นดีวีดี ซึ่งเลเซอร์สีแดงนี้มีความยาวคลื่นถึง 650 นาโนเมตร โดยเลนส์ที่ใช้ในการบันทึกแผ่นบลูเรย์นี้ จะใช้เลนส์สำหรับบันทึกที่มีขนาดเพียง 0.85 มิลลิเมตรและมีโครงสร้างแบบ Optical transmittance protection disc layer ที่มีความหนาเพียง 0.1 มิลลิเมตร



ที่มา  http://www.lib.kmutt.ac.th/st4ki ... /getText.jsp?id=200